1912: Λίγο πριν ξεσπάσει ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος, στη Σενλίς, η μοναχική και ιδιόρρυθμη Σεραφίν Λουίς δουλεύει ως οικιακή βοηθός στο σπίτι της Μαντάμ Ντυφό προκειμένου να κερδίσει κάποια χρήματα και να αγοράσει τα υλικά που της χρειάζονται για να ασχοληθεί με το πάθος της, τη ζωγραφική. Περνά τα βράδια της κλεισμένη σε μια σοφίτα και ζωγραφίζει μικρούς, περίπλοκους και με πολύ έντονα χρώματα πίνακες.. Στα χρώματά της χρησιμοποιεί ασυνήθιστα υλικά που βρίσκει γύρω της όπως κρασί, λάσπη, αίμα ζώων, λάδια από τα κεριά της εκκλησίας, φρούτα και πέταλα λουλουδιών. Την ίδια εποχή ο γερμανός κριτικός τέχνης και συλλέκτης Βίλχελμ Ούντε αποφασίζει να μετακομίσει στο Σενλίς. Νοικιάζει το σπίτι της Μαντάμ Ντυφό. Στη διάρκεια ενός δείπνου, ο Βίλχελμ βλέπει έναν μικρό ξύλινο πίνακα της Σεραφίν. Μένει καταγοητευμένος και επιμένει να δει και άλλα της έργα. Αγοράζει όλους τους πίνακές της και βοηθά τη Σεραφίν να αφοσιωθεί στη ζωγραφική. Όμως ο πόλεμος ξεσπά και ο Βίλχελμ επιστρέφει στη Γερμανία. Στη διάρκεια του πολέμου παρά τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης η Σεραφίν δε σταματά να ζωγραφίζει αντλώντας δύναμη από την πίστη της στο Θεό. Το 1927 ο Βίλχελμ Ούντε επιστρέφει στη Γαλλία. Μετά από επιμονή της αδελφής του επισκέπτονται μια έκθεση ερασιτεχνών στο Σενλίς και εκεί αντικρίζει μια σειρά από εκθαμβωτικά αλλά και αποκρυφιστικά έργα μεγάλων διαστάσεων. Αμέσως αναγνωρίζει την τεχνοτροπία της Σεραφίν και την παίρνει υπό την προστασία του για άλλη μια φορά. Στα επόμενα χρόνια η Σεραφίν δημιουργεί τους πιο σημαντικούς της πίνακες, όμως οι εμμονές της την κατατρέχουν εντονότερα από ποτέ...